. زمان مطالعه: حدود 23 دقیقه

امضای دیجیتال و امضای الکترونیک چیست؟ راهنمای جامع فناوری، امنیت و قوانین

تحول دیجیتال در دهه گذشته سرعتی خیره‌کننده گرفته است و بانک‌ها، دولت‌ها و استارتاپ‌ها ناگزیر شده‌اند فرایندهای کاغذی خود را حذف کنند. یکی از ارکان این گذار امضای دیجیتال و امضای الکترونیک است؛ نشانه‌ای دیجیتال که قصد و تعهد امضاکننده را بر سند تأیید می‌کند. برآورد تازه Insight Partners نشان می‌دهد ارزش جهانی بازار امضای دیجیتال که در ۲۰۲۴ حدود ۵٫۴ میلیارد دلار بود با نرخ رشد سالانه نزدیک به ۳۹ درصد تا ۲۰۳۱ به بیش از ۵۳میلیارد دلار می‌رسد. چنین رشدی بازیگران تازه و نوآوران بزرگ را جذب و رقابت را به‌ویژه میان عرضه‌کنندگان راهکارهای ابری تشدید کرده است.

بااین‌حال هنوز برای بسیاری روشن نیست که «امضای دیجیتال» و «امضای الکترونیک» دقیقاً چه تفاوتی دارند و هر یک چه سطحی از امنیت و اعتبار حقوقی را فراهم می‌کنند. این مطلب مفاهیم پایه، انواع، مزایا، ریسک‌ها، کاربردها، الزامات حقوقی، روندهای نو درباره امضای الکترونیک را بررسی می‌کند و به تازه‌ترین تحولات مقرراتی، eIDAS 2.0 و اجباری‌شدن «کیف هویت دیجیتال اتحادیه اروپا» تا ۲۰۲۶، می‌پردازد.

امضای الکترونیک چیست و چه انواعی دارد؟

امضای الکترونیک هر داده یا علامت منطقی است که به یک سند پیوست می‌شود و نشان می‌دهد امضاکننده محتوا را پذیرفته است. این تعریف، بنا بر قانون تجارت الکترونیک ایران و استانداردهای بین‌المللی، طیفی وسیع از روش‌ها را پوشش می‌دهد: تیک‌زدن یک کادر توافق، کشیدن انگشت روی صفحه لمسی یا الصاق تصویر اسکن‌شده امضا روی PDF. 

براساس سطح اطمینان و الزامات قانونی، امضای الکترونیک معمولاً در چهار نوع دسته‌بندی می‌شود:

  • امضای ساده (SES): بدون رمزنگاری و با سطح اطمینان پایین، مانند تصویر امضا.
  • امضای پیشرفته (AdES): پیوند داده‌امضا با هویت کاربر و سند، غیرقابل تغییر.
  • امضای واجدشرایط (QES): مبتنی بر گواهی رسمی صادرشده ازسوی ارائه‌دهنده خدمات اعتماد.
  • مُهر سازمانی: برای نهادهای حقوقی که به‌جای اشخاص حقیقی سند را امضا می‌کنند.

این دسته‌بندی‌ها تنها مفهومی فنی نیستند، بلکه پیامد حقوقی مستقیم دارند؛ مثلاً در یک اختلاف قضایی، پذیرش یک امضای ساده می‌تواند زیر سؤال برود، درحالی‌که امضای واجدشرایط، به‌دلیل انکارناپذیری و ثبت در مراجع معتبر، اعتبار بالایی دارد؛ ازاین‌رو، سازمان‌ها باید پیش از انتخاب سطح امضا ارزش معامله و ریسک حقوقی را بسنجند؛ چون انتخاب نوع امضا باید متناسب با سطح حساسیت سند باشد. ثبت‌نام کاربر در خبرنامه شاید به امضای سطح پایین نیاز داشته باشد، اما افتتاح حساب بانکی آنلاین، به امضای پیشرفته یا واجدشرایط احتیاج دارد. در ادامه مقاله خواهیم دید این لایه‌بندی چگونه هزینه را کنترل و تجربه کاربر را حفظ می‌کند.

درباره کشورهای پیشرو در احراز هویت دیجیتال و الکترونیک بیشتر بدانید:

کشورهای پیشرو در eKYC کدام‌اند و چرا برخی در احراز هویت دیجیتال موفق‌ترند؟ 

امضای دیجیتال چیست و چگونه کار می‌کند؟

امضای دیجیتال نوعی پیشرفته از امضای الکترونیک است که بر پایه رمزنگاری کلید عمومی (PKI) کار می‌کند. در این مدل برای هر امضاکننده یک جفت کلید ایجاد می‌شود: کلید خصوصی که فقط در اختیار خود او است و کلید عمومی که قابل‌دسترسی برای دیگران است.

فرایند امضا به‌این شکل انجام می‌شود: نرم‌افزار ابتدا یک هش یکتا از محتوای سند تولید می‌کند؛ سپس این هش با استفاده از کلید خصوصی رمزنگاری می‌شود و به سند ضمیمه می‌شود. گیرنده می‌تواند با کلید عمومی امضا را بررسی کند و مطمئن شود سند تغییر نکرده است؛ به‌این ترتیب، اصالت امضاکننده، تمامیت سند و انکارناپذیری امضا به‌صورت هم‌زمان تضمین می‌شود.

مدیریت این کلیدها بر عهده نهادهایی به‌نام مرجع صدور گواهی (CA یا Certificate Authority) است. CA، پس از احراز هویت فرد، گواهی‌ای به‌نام X.509 صادر می‌کند که اطلاعات هویتی و کلید عمومی او را شامل می‌شود. 

در ایران مرکز ریشه صدور گواهی و مراجع میانی براساس همین سازوکار فعالیت می‌کنند. در سطح جهانی نیز پلتفرم‌هایی مانند DocuSign یا Adobe Sign با همکاری «ارائه‌دهندگان خدمات اعتماد واجد صلاحیت» (QTSP) گواهی‌های معتبر صادر می‌کنند.

یکی از ویژگی‌های کلیدی امضای دیجیتال آن است که حتی کوچک‌ترین تغییر در محتوای سند باطل‌شدن امضا را به همراه دارد. همین ویژگی باعث شده است این روش در اسناد حساس مالی و قراردادهای رسمی انتخاب اول سازمان‌ها باشد؛ همچنین با رشد APIهای ابری، امکان اتصال مستقیم امضای دیجیتال به اپلیکیشن‌ها فراهم می‌شود و توسعه‌دهندگان می‌توانند این سرویس را به‌سادگی در محصولات خود ادغام کنند.

تفاوت امضای دیجیتال و امضای الکترونیک

تفاوت امضای الکترونیک و دیجیتال چیست؟

بااینکه اغلب افراد این دو اصطلاح را به‌جای یکدیگر استفاده می‌کنند، تفاوت آن‌ها هم در فناوری زیرساختی است، هم در میزان اعتبار حقوقی و هم در تجربه‌ای که به کاربر ارائه می‌دهند. امضای الکترونیک ساده معمولاً نشانه‌ای ظاهری است که تأیید کاربر را نشان می‌دهد، ولی امضای دیجیتال بر پایه رمزنگاری ساخته می‌شود و امکان انکار یا تغییرناپذیری را فراهم می‌کند. 

در این جدول مقایسه‌ای خلاصه از این تفاوت‌ها را مشاهده می‌کنید:

معیارامضای الکترونیک سادهامضای دیجیتال
فناوری پایهداده یا تصویر الصاق‌شدهرمزنگاری کلید عمومی (PKI)
سطح امنیتکم تا متوسطبسیار بالا
انکارناپذیریضعیف؛ قابل‌چالشقوی؛ قابل‌اثبات
الزامات قانونی (eIDAS)سطح پایه یا پیشرفتهپیشرفته یا واجدشرایط
تجربه کاربریبسیار آسان و سریعمتوسط؛ نیازمند گواهی یا احراز هویت

تفاوت میان این دو رویکرد فقط فنی نیست؛ پیامدهای حقوقی و عملی نیز دارد. امضای دیجیتال، با تکیه بر ساختار گواهی و زمان‌سنجی دقیق، در دادگاه‌ها اعتبار بالاتری دارد و به‌سختی می‌توان آن را انکار کرد؛ همچنین امضای الکترونیک ساده، به‌دلیل سهولت استفاده، برای فرایندهای کم‌ریسک انتخاب مناسبی است. بسیاری از شرکت‌ها از ترکیب این دو رویکرد استفاده می‌کنند: اسناد با حساسیت پایین با امضای ساده پردازش می‌شوند، درحالی‌که اسناد حساس‌تر به مسیر امن امضای دیجیتال هدایت می‌شوند. این معماری چندلایه به بهینه‌سازی تجربه کاربری و رعایت الزامات قانونی، مانند eIDAS 2.0، کمک می‌کند.

درباره کیف هویت دیجیتال اتحادیه اروپا بیشتر بدانید:

مقررات eIDAS چیست و چگونه کیف هویت دیجیتال را می‌سازد؟ 

انواع امضای دیجیتال چیست؟

برای درک بهتر دنیای امضای دیجیتال، می‌توان آن را از سه زاویه اصلی دسته‌بندی کرد: سطح اطمینان حقوقی، نوع الگوریتم رمزنگاری، و مدل پیاده‌سازی. این سه مؤلفه تعیین می‌کنند که امضا تا چه حد قابل‌اتکا، امن و قابل‌تطبیق با الزامات قانونی است.

۱. سطوح اطمینان حقوقی (بر پایه eIDAS و استانداردهای مشابه)

سطحتوضیح کوتاهموارد کاربرد متعارف
امضای ساده (SES)امضایی مبتنی بر PKI بدون الزامات سخت‌گیرانه برای هویت یا حفاظت کلیدفرم‌های آنلاین کم‌ریسک، رسید دریافت کالا
امضای پیشرفته (AdES)کلید خصوصی تحت کنترل منحصربه‌فرد کاربر و پیوند منطقی داده و سندقراردادهای B2B، افتتاح حساب دیجیتال
امضای واجدشرایط (QES)بر پایه گواهی رسمی صادرشده توسط ارائه‌دهنده خدمات اعتماد و HSM ایمناسناد رسمی، مالیات، معاملات بانکی بزرگ

در ایران نیز آیین‌نامه صدور گواهی الکترونیکی، سطوحی مشابه را با نام‌های «عادی»، «پیشرفته» و «ویژه» تعریف کرده است.

۲. رده‌بندی فنی براساس الگوریتم رمزنگاری

خانواده الگوریتمنمونه‌های رایجمزیت‌هاملاحظات
RSARSA-2048، RSA-3072پشتیبانی وسیع، سادگی پیاده‌سازیاندازه کلید و امضای نسبتاً بزرگ
DSA / ECDSAECDSA-P256، EdDSA-Ed25519سرعت بالا، کلیدهای کوچکپیچیدگی در انبوه‌سازی گواهی در برخی زیرساخت‌ها
پساکوانتومیCRYSTALS-Dilithium، Falconمقاوم دربرابر کامپیوترهای کوانتومیهنوز در حال استانداردسازی نهایی (NIST PQC)

۳. مدل‌های استقرار و عملیاتی

مدلویژگی کلیدیسناریوی مناسب
امضای محلی (On-Device)کلید در کارت هوشمند، توکن USB یا Secure Enclave موبایل ذخیره می‌شودنهادهای دولتی، محیط‌های با الزامات سختگیرانه حاکمیت داده
امضای راه‌دور (Remote / Cloud)کلید خصوصی در HSM ابری نگهداری و از راه دور امضا انجام می‌شودSaaS، کسب‌وکارهای دیجیتال با مشتریان گسترده
امضای زیست‌سنجی / چندعاملیفعال‌سازی امضا با اثر انگشت، چهره یا OTP – سازگار با استانداردهایی مانند FIDO2بانکداری موبایلی، کیف هویت دیجیتال اروپایی

اگر اولویت چابکی و تجربه کاربری و سطح ریسک پایین باشد، امضای ساده با الگوریتم‌های سریع، مانند ECDSA، کافی است. برای اسناد حساس‌تر یا تراکنش‌های مالی متوسط امضای پیشرفته راه‌حل مناسبی است، اما برای قراردادهای رسمی، پرونده‌های مالیاتی یا تعاملات دولتی، امضای واجدشرایط با گواهی معتبر و زیرساخت HSM تنها گزینه‌ای است که در مراجع حقوقی اعتبار قطعی دارد. از نظر فناوری نیز گذار به الگوریتم‌های مقاوم دربرابر حمله‌های کوانتومی و پیاده‌سازی امضاهای راه‌دور مبتنی بر ابر دو ترند اصلی پیش رو خواهند بود.

درباره بازار eKYC بیشتر بدانید:

بازار جهانی eKYC چگونه است؟ روندهای ۵ سال آینده احراز هویت دیجیتال

مزایا، ریسک‌ها و چالش‌های امنیتی امضای دیجیتال

یکی از مهم‌ترین مزایای امضای دیجیتال افزایش سرعت و بهره‌وری در گردش اسناد است. فرایندهایی که پیش‌تر به رفت‌وآمد فیزیکی، پست یا تأیید حضوری نیاز داشتند اکنون با چند کلیک انجام می‌شوند. این تحول صرفه‌جویی قابل‌توجه در زمان، کاغذ و هزینه‌های عملیاتی را رقم می‌زند؛ در برخی صنایع تا بیش از ۷۰ درصد کاهش هزینه گزارش شده است؛ همچنین ثبت خودکار زمان، مکان و هویت امضاکننده، شفافیت و قابلیت ردیابی را افزایش می‌دهد. تجربه کاربری نیز بهبود چشمگیری می‌یابد، به‌ویژه زمانی که امضا ازطریق موبایل یا وب انجام می‌شود.

بااین‌حال ریسک‌هایی هم وجود دارد که نباید نادیده گرفته شود. مهم‌ترین آن نشت یا سرقت کلید خصوصی است که می‌تواند به جعل امضا و نقض امنیت بینجامد. استفاده از کتابخانه‌های رمزنگاری ضعیف یا ناشناخته نیز آسیب‌پذیری‌هایی جدی ایجاد می‌کند. در سطح راهبردی، وابستگی به زیرساخت‌های ابری خارجی ممکن است با سیاست‌های حاکمیت داده ملی در تضاد باشد و پذیرش حقوقی برخی گواهی‌های صادرشده در خارج را با چالش روبه‌رو کند. حمله‌های فیشینگ، بدافزار و دست‌کاری در رابط کاربری نیز تهدیدهایی هستند که تجربه واقعی امضای دیجیتال را هدف قرار می‌دهند.

برای مقابله با این چالش‌ها، سازمان‌ها باید سیاستی جامع برای مدیریت کلید داشته باشند، گواهی‌ها را در سخت‌افزار امن (مانند HSM) ذخیره کنند، احراز هویت چندعاملی را پیاده‌سازی کنند و ممیزی‌های امنیتی دوره‌ای، مانند تست نفوذ و تطابق با ISO/IEC 27001، انجام دهند؛ همچنین آموزش مستمر کاربران و کارکنان دربرابر حملات مهندسی اجتماعی و فیشینگ، بخشی ضروری از موفقیت عملیاتی این فناوری است.

کاربردها و سناریوهای عملی

کاربرد امضاهای الکترونیک از قراردادهای فروش آنلاین فراتر می‌رود. در بانکداری افتتاح حساب دیجیتال بدون شعبه رایج است: مشتری مدارک هویتی را بارگذاری و قرارداد را امضا می‌کند؛ سیستم با امضای دیجیتال پیشرفته KYC را تکمیل می‌کند؛ یا در صنعت بیمه نیز صدور آنی بیمه‌نامه سفر با امضای ساده چرخه فروش را کوتاه می‌کند.

دولت الکترونیک پرکاربردترین میدان است؛ ثبت احوال، مالیات و اظهارنامه قضایی با امضای دیجیتال هزینه مراجعه حضوری را کاهش می‌دهد. نسخه الکترونیکی پزشک با امضای واجدشرایط صادر می‌شود و داروخانه با اطمینان دارو تحویل می‌دهد. در زنجیره تأمین، تحویل بارنامه دیجیتال با امضای چندطرفه جعل اسناد حمل‌ونقل را حذف می‌کند. کسب‌وکارهای کوچک می‌توانند با ادغام APIهای SignNow، موافقت‌نامه‌های خدمات را خودکار کنند و فرایند پذیرش مشتری را سرعت بخشند؛ حتی پلتفرم‌های فریلنسری در حال آزمون امضای یک‌کلیک برای فاکتورهای برون‌مرزی هستند تا اختلاف‌های پرداخت کاهش یابد.

مؤلفه‌های اصلی امضای دیجیتال

درباره قوانین مبارزه با پول‌شویی بیشتر بدانید:

AML یا مبارزه با پول‌شویی چیست و چه چارچوب‌هایی دارد؟

امنیت، قوانین و انطباق با استانداردها

یکی از پایه‌های موفقیت در پیاده‌سازی امضای دیجیتال تضمین امنیت فنی و انطباق با قوانین داخلی و بین‌المللی است. از دید فنی، امنیت این امضاها به استحکام الگوریتم‌های رمزنگاری و نحوه محافظت از کلید خصوصی بستگی دارد. 

در حال حاضر، الگوریتم‌هایی مانند RSA-2048 و ECDSA-P256 به‌عنوان استانداردهای امن شناخته می‌شوند، اما با نزدیک‌شدن به عصر محاسبات کوانتومی، استفاده از الگوریتم‌های پساکوانتومی، مانند Dilithium و Falcon، باید در نقشه‌راه فنی سازمان‌ها قرار گیرد تا از تهدیدات آینده پیشگیری شود.

انطباق با قوانین و استانداردها

از منظر حقوقی، در ایران قانون تجارت الکترونیکی و آیین‌نامه صدور گواهی چارچوب کلی استفاده از امضای دیجیتال را مشخص کرده‌اند. این قوانین استفاده از گواهی‌های رسمی و رعایت الزامات مرکز توسعه تجارت الکترونیکی را الزامی می‌دانند. 

اتحادیه اروپا مقررات eIDAS 2.0 را از سال ۲۰۲۴ اجرا می‌کند. کشورهای عضو اتحادیه موظف‌اند تا نوامبر ۲۰۲۶ «کیف هویت دیجیتال» سازگار را ارائه کنند. در ایالات متحده نیز قوانین ESIGN و UETA به امضاهای دیجیتال اعتبار قانونی کامل می‌دهند.

الزامات قوانین و استانداردها

برای انطباق مؤثر با این مقررات شرکت‌ها باید با یک ارائه‌دهنده خدمات اعتماد (TSP یا QTSP) معتبر همکاری کنند، سیاست‌های داخلی امضای دیجیتال خود را براساس استانداردهایی مانند ETSI EN 319 تنظیم کنند و زیرساخت امنیتی را مطابق ISO/IEC 27001 گواهی کنند. 

نگهداری امن کلید خصوصی (مثلاً در HSM)، پیاده‌سازی احراز هویت چندعاملی، ثبت دقیق لاگ‌های امضای دیجیتال (طبق استانداردهایی مانند BSI TR-03125) و انجام‌دادن تست نفوذ سالانه از دیگر الزامات کلیدی هستند. 

رعایت این چارچوب‌ها، نه‌تنها ریسک حقوقی را کاهش می‌دهد، به پذیرش گسترده‌تر امضا در سطح بین‌المللی نیز کمک می‌کند.

درباره فناوری کلیدی در احراز هویت بیشتر بدانید:

فناوری‌های کلیدی  eKYC در بانکداری دیجیتال کدام‌اند و چه چشم‌اندازی را رقم می‌زنند؟

روندها و نوآوری‌های آینده در امضای دیجیتال

بازار امضای دیجیتال با سرعتی چشمگیر در حال رشد است، هم از نظر ارزش مالی و هم از نظر بلوغ فناوری. براساس گزارش Insight Partners، ارزش جهانی این بازار که در سال ۲۰۲۴ حدود ۵٫۴ میلیارد دلار بوده است، تا سال ۲۰۳۱ به بیش از ۵۳ میلیارد دلار خواهد رسید. این رشد، نه‌تنها حاصل افزایش تقاضا برای تراکنش‌های امن دیجیتال است، ورود فناوری‌های تحول‌آفرین، مانند هوش مصنوعی و بلاک‌چین، نیز به آن شتاب می‌دهد.

DocuSign

پیشرفت‌ها

یکی از مهم‌ترین تحولات پیش‌رو حرکت پلتفرم‌های پیشرو، مانند DocuSign، به‌سمت مدیریت هوشمند توافق‌نامه (Intelligent Agreement Management) است. در این رویکرد فقط امضای سند هدف نیست، بلکه کل چرخه حیات یک قرارداد، از ایجاد و مذاکره تا اجرا و بایگانی، با کمک هوش مصنوعی و اتوماسیون مدیریت می‌شود. این تغییر می‌تواند به کاهش خطای انسا نی، افزایش سرعت تصمیم‌گیری و تحلیل خودکار بندهای حقوقی بینجامد.

در سطح زیرساختی نیز آینده به‌سمت ادغام با کیف هویت دیجیتال می‌رود. مطابق مقررات eIDAS 2.0، تا سال ۲۰۲۶ تمامی شهروندان اتحادیه اروپا یک اپلیکیشن رسمی خواهند داشت که گواهی امضا و دیگر اطلاعات هویتی را در خود نگه می‌دارد. در این مدل، شرکت‌ها می‌توانند مستقیماً درخواست امضا را به کیف هویت دیجیتال کاربر بفرستند و کاربر آن را با اثر انگشت یا تشخیص چهره تأیید کند. کشورهای آسیایی، مانند سنگاپور و کره جنوبی، نیز مقررات مشابهی را تدوین کرده‌اند. به‌طور کلی، قانون‌گذاری‌های جدید و پیشرفت‌های اخیر رقابت در حوزه راهکارهای موبایلی را افزایش می‌دهد.

افق پیش رو

در افق‌های تحقیقاتی، دو جریان پررنگ‌تر از باقی دیده می‌شوند: رمزنگاری پساکوانتومی و ثبت‌ناپذیر مبتنی بر بلاک‌چین. الگوریتم‌هایی مانند Dilithium و Falcon دربرابر تهدید محاسبات کوانتومی مقاوم‌اند و در حال استانداردشدن ازسوی NIST (National Institute of Standards and Technology یا مؤسسه ملی استاندارد و فناوری امریکا) هستند؛ همچنین ترکیب این الگوریتم‌ها با بلاک‌چین می‌تواند مسیر زنجیره اعتماد را از حالت متمرکز به ساختاری جهانی و توزیع‌شده منتقل کند، به‌ویژه برای اسناد با حساسیت زمانی یا چند امضاکننده بین‌المللی.

درمجموع آینده امضای دیجیتال، نه‌تنها امن‌تر، هوشمندتر، یکپارچه‌تر و جهانی‌تر خواهد بود. سازمان‌هایی که امروز برای پذیرش این روندها آماده شوند فردا، نه‌تنها امن، پیشرو خواهند بود.

درباره پروتکل OAuth بیشتر بدانید:

پروتکل OAuth یا بادیگارد دنیای دیجیتال چیست؟ از تاریخچه تا کاربردها در فین‌تک 

جمع‌بندی درباره امضای دیجیتال

امضای الکترونیک و به‌ویژه امضای دیجیتال دیگر صرفاً یک فناوری کمکی یا جایگزین امضای دستی نیست؛ ستون‌فقرات تراکنش‌های امن در اقتصاد دیجیتال جهانی تبدیل است. از تأیید قراردادهای ساده گرفته تا امضای رسمی اسناد مالیاتی، این فناوری در قلب جریان اعتماد، سرعت و شفافیت ایستاده است.

در این مطلب دیدیم که انواع امضای دیجیتال چگونه با سطوح حقوقی متفاوت (ساده، پیشرفته، واجدشرایط)، الگوریتم‌های متنوع رمزنگاری (RSA، ECDSA، پساکوانتومی) و مدل‌های استقرار قابل‌تطبیق (محلی، راه‌دور، زیست‌سنجی) به سازمان‌ها اجازه می‌دهند میان امنیت، تجربه کاربری و الزامات قانونی توازن ایجاد کنند.

همچنین به مزیت‌های اقتصادی، چالش‌های امنیتی، الزامات انطباق با قوانین داخلی و مقررات بین‌المللی (مانند eIDAS 2.0 و ESIGN) پرداختیم.

آنچه آینده را رقم خواهد زد صرفاً استفاده از امضای دیجیتال نیست؛ چگونگی و هوشمندی در پیاده‌سازی آن است. شرکت‌هایی که از امروز به‌سوی استانداردهای بالا، الگوریتم‌های مقاوم دربرابر تهدیدات نوظهور (مانند محاسبات کوانتومی) و معماری‌های قابل‌اعتماد (مانند کیف هویت دیجیتال) حرکت کنند فردا در زنجیره اعتماد جهانی جایگاهی پیشرو خواهند داشت.

در یک جمله، امضای دیجیتال فقط امضای یک سند نیست؛ امضای آینده سازمان شماست.

پرسش‌های متداول درباره امضای دیجیتال

پرسش‌های متداول درباره امضای دیجیتال

تفاوت امضای الکترونیک و امضای دیجیتال چیست؟

امضای الکترونیک به هر علامت دیجیتالی می‌گویند که نشان‌دهنده قصد امضاکننده است، مثلاً تیک‌زدن یک چک باکس. امضای دیجیتال زیرمجموعه‌ای از همین تعریف است، اما با رمزنگاری PKI ساخته می‌شود و سند را از نظر «اصالت»، «تمامیت» و «انکارناپذیری» محافظت می‌کند؛ بنابراین برای معاملات کم‌ریسک امضای ساده کفایت می‌کند، ولی قراردادهای مالی و بانکی بهتر است از امضای دیجیتال استفاده کنند. همین تمایز دلیل اصلی اختلاف اعتبار حقوقی دو روش است.

چگونه می‌توان یک امضای دیجیتال معتبر دریافت کرد؟

اول باید نزد «مرجع صدور گواهی» یا یک «ارائه‌دهنده خدمات اعتماد» احراز هویت شوید؛ سپس برای شما یک جفت کلید خصوصی و عمومی همراه با گواهی X.509 صادر می‌شود. کلید خصوصی روی توکن یا در عنصر امن موبایل ذخیره و کلید عمومی در مخزن گواهی منتشر می‌شود. از آن پس می‌توانید با نرم‌افزارهای امضای دیجیتال (Adobe Sign و …) اسناد را امضا کنید.

آیا امضای الکترونیک در دادگاه قابل استناد است؟

قانون تجارت‌ الکترونیکی ایران اصل امضای الکترونیک را پذیرفته است، اما وزن ادله بسته به نوع امضا تفاوت دارد. امضای دیجیتال واجدشرایط که گواهی معتبر دارد، چون لاگ زمان و هش رمزنگاری ارائه می‌کند، به‌آسانی انکارپذیر نیست. امضای ساده مانند تصویر اسکن‌شده ممکن است پذیرفته شود، ولی طرف مقابل می‌تواند به‌راحتی اصالت آن را زیر سؤال ببرد؛ پس برای قراردادهای حساس، انتخاب امضای دیجیتال واجدشرایط خیال شما را راحت می‌کند.

مزایای اصلی امضای دیجیتال برای کسب‌وکارها چیست؟

مهم‌ترین سود کاهش زمان و هزینه است؛ فرایند چندروزه به چند دقیقه می‌رسد و به پست یا حضور فیزیکی نیازی نیست. خودکارشدن لاگ‌ها و هش سند، شفافیت و ردپای دقیق ایجاد می‌کند و جلوی جعل یا ویرایش مخفیانه را می‌گیرد. تجربه مشتری بهتر می‌شود و نرخ تبدیل بالاتر می‌رود؛ چون کاربران می‌توانند با موبایل قرارداد را نهایی کنند. درنهایت، تطابق با استانداردهای امنیتی مانند ISO 27001 جایگاه برند را نزد ناظران تقویت می‌کند.

منابع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *